De balans tussen lawaai, muziek en stilte/Deel 2

Veel mensen in onze wereld leven erg onbewust en laten zich meeslepen door de materie en de materiële impulsen. Dat betekent dat veel mensen overspoeld worden met materiële impulsen, die ze eigenlijk niet kunnen dragen. Daarop kan men op twee manieren reageren. Aan de ene kant door nog meer impulsen te creëren en zich daarin, onbewust van dat wat er IS, te laten meeslepen. Aan de andere kant door stil te gaan staan en zichzelf en de omgeving waar te nemen en als waarnemer te kijken naar dat wat er IS. Mensen die bezig zijn hun bewustzijn te ontwikkelen, doen het laatste en weten op het juiste moment de stilte op te zoeken. Daardoor is er bij hen balans.

Dit alles onderzoekende leidt tot de volgende vraag: Wat is de reden dat juist nu, in deze tijdsperiode, de bas- en drumgeluiden in de muziek zo hard en dominant zijn?
De meeste mensen verkeren in onbalans. Muziekgeluiden zoals bas en drums versterken de chaotische impulsen waarin de mensen zich bevinden. Ze zijn verdoofd door datgene waarmee ze bezig zijn en bassen en drums verdoven nòg meer. In het moment zèlf voelt dat zelfs aangenaam, omdat ze volkomen opgeslorpt zijn door de materiële energie-impulsen. Pas als door een gebeurtenis van buitenaf iets met hen gebeurt, kan dit onbewuste proces doorbroken worden en kunnen zij stil gaan staan en naar zichzelf gaan kijken. Ze kunnen op een dergelijke gebeurtenis echter ook weer gaan reageren met lawaai, zoals harde muziek.
In de laatste eeuw hebben de mensen technologieën ontwikkeld die sneller gaan dan de menselijke energie kan bijbenen. Het materiële bombardement op het menselijk lichaam is enorm toegenomen. Dat veroorzaakt veel spanningen en daardoor ook weer reacties op die spanningen. Deze stressgevoelens drukken we weg via lawaai in de vorm van bv. harde rockmuziek.

De positieve en negatieve inwerking van muziek

Muziek geeft een bepaalde trillingsenergie af en deze trillingsenergie verschilt per muzieksoort en muziekstuk. De ene muziekvorm past beter bij het menselijke energieveld dan de andere. Hoe lichter en fijner de muziek, hoe beter die in harmonie kan zijn met de energetische trillingen die mensen bij zich dragen. Muziek is weliswaar materiële trillingsenergie, maar kan desondanks heel goed aansluiten op de energie om ons heen. Harde rockmuziek is zware trillingsenergie, heel zwaar zelfs. Deze muziek verdooft, omdat die de menselijke energie overstemt en stilzet. Zware muziek belemmert de trillingswentelingen. Het is heel moeilijk om te bepalen welke muziek goed is voor een mens en welke niet. Vaak is er sprake van niet goed kunnen voelen, waardoor muziek juist daartoe als hulpmiddel wordt ingezet en het gevoel dan gaat overstemmen.
Muziek kan positief werken als men gebruik maakt van instrumenten die een heldere luchttrilling voortbrengen: snaarinstrumenten (zoals piano, gitaar en harp) en bepaalde lichtere blaasinstrumenten (zoals fluit). Blaasinstrumenten zijn gauw al te hard in hun energieoverdracht. Dwarsfluit en blokfluit bijvoorbeeld zijn in orde, maar een hobo is al moeilijker, omdat de klankkleur ervan scherper is. Trompetten en hoorns werken niet goed in op de menselijke energie. Zangstemmen zijn prima, die sluiten juist zeer goed aan. Voor alle muziekvormen geldt dat men voor een positieve werking ervan geen versterkers en elektrische hulpmiddelen moet gebruiken. Elektrische piano's en gitaren zijn wat dat betreft taboe, want die verstoren het evenwicht in de energetische trillingsenergie. Trommels kunnen in principe een mooie, krachtige werking hebben. Een kleine trommel of tamboerijn kan bepaalde positieve effecten geven, maar slagwerk is negatief.

Als mensen dagelijks in muziek verkeren, is er constant sprake van invloeden van materiële energetische impulsen en dat is op den duur niet goed voor ons energetisch welbevinden. Een muzikale impuls is prima en zelfs versterkend. Maar langer dan een uur muziek per dag werkt verdovend. Dit geldt ook voor lichte muziek die wèl passend is voor het materiële systeem.

Klantvriendelijkheid of muziekterreur?

Voorgaand hebben we vooral gesproken over welke soorten muziek een positieve dan wel negatieve inwerking op ons algehele welbevinden hebben. We hebben het daarbij nauwelijks nog gehad over de omstandigheden waarin wij te pas en te onpas muziek te horen krijgen. Elke dag struikelen we over de muzieknoten, of we dit nu leuk vinden of niet, of het nu onze muzieksmaak is of niet. Muziek wordt ons dagelijks opgedrongen. De keuze om zelf te bepalen wanneer we naar muziek willen luisteren beperkt zich alleen tot de privésfeer. Voor het overige hebben we geen zeggenschap meer over de stilte.

Op veel plaatsen worden we geconfronteerd met muziek vanuit de overtuiging dat dit klantvriendelijk is. In iedere wachtruimte is muziek, evenals in winkels, op straat, op het werk of waar dan ook. In de bioscoop en het theater is het geluidsvolume enorm toegenomen. Overal waar een feestelijke bijeenkomst is staat de muziek keihard aan in vergelijking met bijvoorbeeld 40 jaar geleden. Festiviteiten die in steden en dorpen worden georganiseerd zijn in de omtrek van minstens tien kilometer ver te horen. Ook familiefeestjes worden tot diep in de nacht opgeluisterd met harde muziek waarbij voor de buren het slapen onmogelijk wordt gemaakt. Toch ervaren heel veel mensen dit als enorm hinderlijk. Maar als zij erover klagen worden ze gezien als saaie oude sokken. Ook de agressiviteit waarmee klagers soms worden geconfronteerd draagt niet echt bij aan het bespreekbaar maken van de overlast. Op het punt van muzieklawaai schijnt vandaag de dag veel te moeten kunnen. Het staat toch zo stoer om met een dreunende auto door de straten te rijden. En als het enigszins kan uiteraard met de ramen wijd open!

Gemeentebesturen geven maar al te graag vergunningen uit voor lawaai-manifestaties. En degene die last hebben van dit lawaai dompelen zich met oordoppen onder in de stilte van hun eigen huis. Het is jammer dat daarbij vergeten wordt dat veel luisteraars volstrekt onvrijwillig deze muziek opgedrongen krijgen. Zij vragen daar toch niet om? Wat is er mis mee om in stilte te wachten in wachtruimtes of tijdens het aanvragen van een telefoongesprek? Wat is er mis mee om in stilte te winkelen of op een prettig geluidsniveau naar een uitvoering of muziekconcert te luisteren?

Is stilte een luxe geworden?

De vormen van muziekverslaving zijn, zonder dat we ons dat bewust zijn, heel geleidelijk aan enorm toegenomen. Zonder dit alles nu te willen veroordelen, blijft het feit bestaan dat hoe minder we willen of kunnen voelen, hoe meer muziek we luisteren en onszelf onderdompelen in geluid en lawaai. Maar onze gevoelens willen altijd gevoeld worden en daarom zullen ze zich dan ook steeds nadrukkelijker manifesteren. En dat willen we meestal niet. Daardoor zal het geluid steeds harder en de muziek steeds zwaarder en heftiger zijn en dan is de vicieuze cirkel rond. Dat betekent dat stilte om ons heen zo langzamerhand een kostbaar goed is geworden.

Gevoelens laten zich niet zomaar wegdrukken, zodat steeds meer geluid en andere afleiding nodig zijn óm ze weg te drukken. Maar dit is een gevecht dat we niet kunnen winnen. En tòch gaan we ermee door, omdat we onbewust zijn van wat er aan de hand is. En als we ons dit wèl bewust zijn, is er nog veel kracht en moed voor nodig om die andere weg, de weg van de stilte, te kiezen. Wegvluchten voor onze gevoelens kunnen we nog jaren en jaren volhouden, maar eens zal via de weg van pijn en frustratie, van verslavingen, ziekte en chaos of van wat dan ook de balans worden hersteld. Het is een zeer pijnlijk herstel, maar de gevoelens voelen we dan wèl. Er is alleen één manier om dit alles te voorkomen: leren in bewustzijn te zijn, oefenen in het waarnemen van dat wat er IS en leren vertrouwen op je gevoel en je intuïtie. Een belangrijk hulpmiddel hierbij is het oefenen van onszelf om onze gedachten stil te zetten. Want door de stilte in onszelf, komt er rust in ons en daarmee ook in onze omgeving.